| چالش «تلفظ دقیق» با «تلفظ طبیعی» در برنامه‌های رادیو و تلویزیون |
| کد مقاله : 1089-ICIL2024-FULL |
| نویسندگان |
|
محمدصالح ذاکری * دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران |
| چکیده مقاله |
| در کتاب‌ها و کلاس‌های «فن بیان و گویندگی» به گویندگان آموزش می‌دهند که چگونه باید هر آوائی را به صورت دقیق از مخرج اصلی آن تلفظ کنند تا اصالت آنها رعایت شود. نگارنده در طول یک دهه گذشته، با دقت در بخش‌های خبری صدا و سیما، نمونه‌هائی از اصرار بر رعایت این آموزه‌ها را در این برنامه‌ها مشاهده و ثبت کرده است. در این مقاله، به این موضوع پرداختیم که در برابر فرایندهای آوائی چه باید کرد؟ آیا اساساً مقاومت در برابر فرایندهائی مانند همگونی امکان‌پذیر است و در صورت ممکن بودن، آیا این مقاومت به نتیجه مورد نظر یعنی تلفظ دقیق کلمات منتهی می‌شود؟ مفهوم «تلفظ طبیعی» در این مقاله از میلانیان (1384) الهام گرفته شده است. روش پژوهش در این مقاله، به صورت «اَسنادی» و شیوه تحلیل داده‌ها به صورت «تحلیل محتوای کیفی» بوده است. بر اساس این بررسی، رعایت تلفظ دقیق، در چهار مورد ضروری است ولی در بقیه موارد، اختیاری است و به عوامل کنشی مانند: «سرعت» و «سبک» گفتار بستگی دارد. نمونه‌های این پژوهش نشان می‌دهد گویندگانی که در برابر فرایندهائی مانند همگونی مقاومت می‌کنند عملاً به هدف خود یعنی تلفظ دقیق دست نمی‌یابند. آنها فقط جای وقوع «همگونی» را عوض می‌کنند و در واقع، همگونی «پیشرو» را به «پسرو» یا همگونی «پسرو» را به «پیشرو» تبدیل می‌کنند. |
| کلیدواژه ها |
| فرایندهای آوائی، همگونی، تلفظ دقیق، تلفظ طبیعی، گویندگی در رادیو و تلویزیون |
| وضعیت: پذیرفته شده مشروط |
