| رده شناسی ترتیب واژه ها در زبان پشتو |
| کد مقاله : 1163-ICIL2024-FULL |
| نویسندگان |
|
عنایت الرحمن مایار *1، محمد دبیرمقدم2 1دانشجوی دکتری زبان شناسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران 2استاد گروه زبان شناسی، دانشگاه علامه طباطبائی (ره)، تهران، ایران |
| چکیده مقاله |
| در این پژوهش ترتیب سازه‌های زبان پشتو از منظر رده‌شناسی زبان بررسی شده است. هدف از این پژوهش مطالعۀ ترتیب سازه‌ها در زبان پشتو و مقایسۀ آن با زبان‌های اروپا-آسیا و همچنین زبان‌های جهان می‌باشد. این پژوهش بر مبنای مقالۀ 1992 درایر و کتاب رده‌شناسی زبان‌های ایرانی (دبیرمقدم، 1393) که زبان‌های ایرانی را بر بنیاد 24 مؤلفه ترتیب واژه بررسی نموده، انجام شده است. داده‌های این تحقیق با توجه به رویکرد میدانی از طریق مشاهده آشکار و مصاحبه‌ها به صورت تصادفی از گویشوران گویش مرکزی (نسبتاً معیاری) زبان پشتو جمع‌آوری شده است. درایر زبان‌های جهان را به شش منطقۀ جغرافیایی تقسیم نموده و مؤلفه‌های معرفی شده را در زبان‌های هر شش منطقۀ جغرافیایی بررسی نموده است، بناً در رابطه به هر یک از مؤلفه‌ها (به جز مؤلفه 23) نتایج مشاهدات خود را در جدول‌های جداگانه ارائه نموده است، که وضعیت مؤلفه مذکور را در ʼگروه‌زبان‌هایʻ هر شش منطقه جهان نشان می‌دهند، چون زبان پشتو وابسته به جغرافیای اروپا-آسیا است، پس مؤلفه‌های زبان پشتو اولاً با زبان‌های منطقۀ اروپا-آسیا و ثانیاً با زبان‌های جهان مقایسه شده است، نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که زبان پشتو در مقایسه با زبان‌های اروپا- آسیا با داشتن 16 مؤلفه فعل پایانی قوی و 15 مؤلفه فعل میانی قوی، در جمع زبان‌های فعل پایانی قوی قرار می‌گیرد و همچنین در مقایسه با زبان‌های جهان با داشتن 15 مؤلفه فعل پایانی قوی و 15 مؤلفه فعل میانی قوی تمایل یکسان بین رده‌های فعل پایانی قوی و فعل میانی قوی دارد. |
| کلیدواژه ها |
| رده شناسی زبان، ترتیب واژه، زبان پشتو |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |
