| مؤلفۀ کلامیِ ترمیم در زبان فارسی: مطالعه گفتار فارسی‌آموزان غیرایرانی |
| کد مقاله : 1240-ICIL2024-FULL |
| نویسندگان |
|
امیر زندمقدم *1، مهدیه عابدی2، مروارید طالبی3 1دانشگاه علامه طباطبایی 2دانشگاه علامه طباطبائی 3دانشجوی مقطع دکتری دانشگاه علامه طباطبائی |
| چکیده مقاله |
| باتوجه‌به اینکه توانش تعاملی زبان‌آموزان یکی از حوزه‌های پژوهشی است که کمتر موردتوجه پژوهشگران زبان فارسی قرار گرفته، تمرکز اصلی پژوهش حاضر برروی یکی از مؤلفه‌های کلامی مؤثر در توانش تعاملی زبان‌آموزان، یعنی مولفۀ ترمیم در گفتار فارسی آموزان بود. بدین‌منظور، 71 زبان‌آموز از کشورهای عراق، هند، پاکستان، بحرین، نیجریه، اندونزی، گامبیا، ارمنستان، روسیه، ترکیه، اکراین، آلمان، لهستان و گرجستان در سطوح مقدماتی، پیش‌میانی، میانی، فوق میانی و پیشرفته به‌صورت نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و 421 دقیقه فایل صوتی و تصویری از سه نوع گفتار آنان، یعنی آزمون پایان دوره، مصاحبه و گفتگوهای کلاسی جمع‌آوری شد. سپس، چهار نوع ترمیم، یعنی خودترمیمیِ خودآغازی، دگرترمیمیِ خودآغازی، خودترمیمی ِدگرآغازی و دگرترمیمیِ دگرآغازی در داده‌های جمع‌آوری‌شده بررسی شد. نتیجۀ تحلیل داده‌ها با استفاده از دو آزمون آماری مجزا (مانتل ـ هانتزل و خی‌دو) نشان داد که اولاً، رابطۀ معناداری بین سطح زبان‌آموزان و نوع ترمیم وجود ندارد و ثانیاً، بین نوع ترمیم و نوع گفتگو (کلاسی، مصاحبه، آزمون) رابطۀ معناداری وجود دارد. همچنین، مشخص شد که « دگرترمیمیِ خودآغازی» بالاترین نوع ترمیم در گفتار زبان آموزان است. می‌توان نتیجه گرفت که ترمیم پدیده‌ای طبیعی است که فارغ از سطح زبانی فرد و باتوجه‌به موقعیت می‌تواند رخ دهد. همچنین، می‌توان گفت که در زیست‌بوم کلاس، ترمیم در موقعیت‌های گفتاری و آزمونی بیشتر رخ می‌دهد، زیرا طرف مقابل (مدرس یا آزمونگر) ترمیم را تکمیل می‌کند. نتایج پژوهش حاضر می‌تواند برای مدرسان، طراحان آزمون و تولیدکنندگان مواد آموزشی مفید واقع شود. |
| کلیدواژه ها |
| گفتگوکاوی، توانش تعاملی، ترمیم، خودترمیمیِ خود آغازی، دگرترمیمیِ خودآغازی، خودترمیمی ِدگرآغازی، دگرترمیمیِ دگرآغازی |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |
