| واژۀ واجی در زبان فارسی |
| کد مقاله : 1242-ICIL2024-FULL |
| نویسندگان |
|
گلناز مدرسی قوامی * دانشگاه علامه طباطبائی |
| چکیده مقاله |
| کهنمویی‌پور (2003) در بحث تکیۀ فعل در زبان فارسی و در چارچوب واج‌شناسی نوایی سلکرک (1980؛ 1981؛ 1984؛ 1986) و نسپور و فوگل (1982؛ 1986) استدلال کرده است که بسیاری از صورت‌های تصریفی فعل‌ها به‌لحاظ واجی و با درنظرگرفتن الگوی تکیه یک گروه واجی محسوب می‌شوند. در گروه‌های واجی، تکیه به نخستین واژۀ واجی گروه تعلق می‌گیرد. براین‌اساس، نه‌تنها «خریده» در «خریده باشم» و «نگاه» در «نگاه کرد»، بلکه پیشوندهایی مانند /mi-/، /be-/ و /na-/ واژۀ واجی محسوب می‌شوند. همچنین، بر اساس فرضیۀ لایۀ اکید در واج‌شناسی نوایی شناسه‌های فعلی و واژه‌بست‌ها نیز باید واژۀ واجی محسوب شوند. در مقالۀ حاضر، ویژگی‌هایی که بر اساس آنها یک واحد صرفی ـ نحوی یک واژۀ واجی تلقی می‌شود معرفی شده است. بررسی این مؤلفه‌ها در زبان فارسی نشان داد که پیشوندها، پسوندها و واژه‌بست‌های زبان فارسی ویژگی‌های واژه‌های واجی را ندارند و ازاین‌رو، لازم است برای تحلیل الگوی تکیۀ فعل در زبان فارسی از رویکردهای متأخرتر واج‌شناسی نوایی بهره گرفت. |
| کلیدواژه ها |
| تکیۀ فعل، واژۀ واجی، واج‌شناسی نوایی، زبان فارسی |
| وضعیت: پذیرفته شده مشروط |
